Szampon z orzechów piorących

Gliceryt ziołowy i orzechy piorące

Wzięło mnie wczoraj na kosmetyczne eksperymenty, zwłaszcza, że maj nie rozpieszcza nas ładną pogodą.

Przyszedł w końcu czas na orzechy piorące, które od kilku tygodni czekają na umycie moich włosów. Do tej pory skutecznie zastępowały mi proszek do prania i czekały, aż ziołowy ekstrakt glicerynowy, ukręcony na warsztatach u Inez dojrzeje. Oświadczam, że dojrzał. Nastąpił więc czas na ukręcenie własnego szamponu.

Po przeczytaniu miliona instrukcji, wzięłam się do działania, lekko przerażona opiniami. Część relacji mówi o tym, że szampon jest super, u części sprawdził się tylko podczas pierwszego mycia, jeszcze inni zrezygnowali po pierwszym użyciu. Wszystkie opinie były zgodne: gotujące się orzechy śmierdzą jak sto diabłów. No cóż, nie zniechęciło mnie to i przystąpiłam do działania. Akurat w trakcie gotowania orzechów, robiłam herbatę i z szafki na głowę spadła mi suszona lawenda. Wspaniale! Chwyciłam z entuzjazmem lawendę i jeszcze kilka ziół i wsypałam do wywaru. Strzał w dziesiątkę: zapach przestał być aż tak odrzucający. No i na pewno ziółka zrobią moim włosom dobrze.

Czego użyłam do szamponu:

• Ok. 20 orzechów piorących
• Łyżka suszonych kwiatów lawendy
• Łyżka suszonego rozmarynu
• Garść suszonych liści pokrzywy
• Garść suszonego ziela skrzypu
• Dwie łyżeczki chlorku magnezu
• Ok. 40 ml octu jabłkowego (8 łyżeczek do herbaty)
• 0k. 40 ml ekstraktu glicerynowego (też 8 łyżeczek)
• Litr wody

Co zrobiłam z tym całym dobrodziejstwem:

Orzechy wrzuciłam do garnka i zalałam wodą. Dodałam lawendę, rozmaryn, skrzyp i pokrzywę. Gotowałam na zbyt dużym ogniu – wykipiało. Nic nie szkodzi, wykipionym wywarem umyłam później kuchenkę, domyła się bardzo dobrze. Zmniejszyłam ogień, gotowałam ok. 15 minut. Zdjęłam z ognia i zostawiłam do ostygnięcia. Chłodny wywar przecedziłam (oczywiście niedokładnie), dodałam ekstrakt glicerynowy, ocet jabłkowy i chlorek magnezu. 

Nastąpił czas testów. Już radośnie kicałam do łazienki, kiedy uświadomiłam sobie, że na włosach mam olej kokosowy. No to klapa, pomyślałam. Często mam problem ze zmyciem oleju nawet szamponem. No cóż, skoro wywar gotowy, to przecież nie odpuszczę, trzeba przetestować. Wylałam na naolejowane, ale niezmoczone włosy kubek szamponu, wmasowałam dokładnie w skórę głowy, wszorowałam w resztę włosów, zawinęłam w kok, zostawiłam na kilka minut. Po tym czasie włosy zmoczyłam, jeszcze trochę poszorowałam i spłukałam. W dotyku było czuć, że olej wcale nie opuścił mojej głowy, więc przystąpiłam do dalszego mycia. Dodatkowym bonusem były paproszki ziół, efekt niedokładnego przecedzania. Znów wylałam na głowę kubek wywaru, szorowałam, masowałam, tarmosiłam. Ostatecznie, dla pewności, zużyłam cały litr szamponu. Spłukałam bez przekonania, a tu szok! Włosy aż skrzypią w rękach. Znaczy, się domyły. No cóż, pierwszy sukces za mną, chociaż przyznam, że orzechy szczypią w oczy nie gorzej, niż najbardziej chemiczny szampon. I są paskudne w smaku. Obawiałam się też koszmarnego poplątania, bo moje włosy plączą się wybitnie, a takim myciem zafundowałam im prawie darmowy kurs robienia dreadów. Korciło mnie, żeby potraktować włosy suszarką, bo jestem niecierpliwcem i chciałam zobaczyć efekt jużteraznatychmiast. Poczekałam jednak i było warto. Włosy są niesamowicie lśniące, a przy tym mięciutkie i puszyste. Efekt bardzo podobny do mycia szamponami dla dzieci, tylko lepszy. Najwspanialszą rzeczą jest to, że już pierwsze czesanie po umyciu włosów rozplątało wszystkie kołtuny. Dosłownie rozplątały mi się w rękach, co jest niesamowite, bo moje kołtuny są takim koszmarkiem, że czasami TYDZIEŃ potrafię chodzić z jakimś uporczywym poplątańcem, bo nie mam siły go rozczesać. Po orzechach jest super. Włosy wyślizgują się z gumki do włosów. Będę to przeklinać w pracy. Nie szkodzi, są piękne. 

Kilka słów o składnikach:

Orzechy piorące, oczywiście, na celu mają mycie. Nie ważne, czy chodzi o pranie, włosy, naczynia, czy powierzchnie płaskie. Dzięki zawartości saponin mają właściwości myjące. Saponiny zawiera również mydlnica lekarska, która wyłazi na kopcu piasku na moim podwórku. Kilka tygodni zastanawiałam się, cóż to rośnie, aż sobie przypomniałam, że przecież te różowe kwiatuszki urzekają mnie co roku swoim zapachem. Zdecydowanie, będę musiała zrobić szampon z mydlnicy.

Suszona lawenda i rozmaryn w moim szamponie pełniły dwie funkcje. Po pierwsze, zastąpiły olejki eteryczne, mające nadać wywarowi zapach (jestem pewna, że dokładnie tych dwóch olejków bym użyła – uwielbiam je). Po drugie, te dwa ziółka całkiem nieźle sprawdzają się w walce z przetłuszczaniem się włosów. Płukanka na bazie lawendy i rozmarynu przedłuża świeżość moich włosów, więc, o ile o tym pamiętam, dodaję je do różnych mazideł włosowych. 

Skrzyp i pokrzywa, jak pisałam w poprzednim poście, to moje ulubione włosowe rośliny. Wzmacniają włosy i przyspieszają ich wzrost, więc w mojej mieszance nie mogło ich zabraknąć. 

Gliceryt ziołowy, to nic innego, jak zioła zalane gliceryną z dodatkiem spirytusu i odstawione na trzy tygodnie. Gliceryt, jak wspomniałam, przyniosłam z warsztatów u Inez. Znajduje się w nim ok. 30 ziół, które mają dobry wpływ na włosy. Sama gliceryna (spokojnie można zastąpić nią gliceryt) ma właściwości nawilżające i wygładzające. 

Ocet jabłkowy jako substancja zakwaszająca, sprawia, że łuski włosowe się domykają. Jest to bardzo istotne, bo domknięte łuski sprawiają, że włosy są mniej podatne na uszkodzenia mechaniczne, a co za tym idzie, są mniej łamliwe i mniej się rozdwajają. Oprócz zakwaszania, łuski domyka też suszenie włosów zimnym nawiewem. Warto o tym pamiętać, jeśli suszy się włosy suszarką. Logicznym jest zatem, że łuski włosowe otwierają się pod wpływem ciepła, dlatego niewskazane jest mycie włosów w zbyt gorącej wodzie, suszenie gorącym powietrzem, czy używanie prostownicy. Ale otwieranie łusek można wykorzystać: maseczki i odżywki mają szansę zadziałać lepiej, jeśli potraktowane nimi włosy zawiniemy w ręcznik. 

Sześciowodny chlorek magnezu w postaci białego proszku (do nabycia w Internetach – niezbyt drogi, a warto go mieć), jest naprawdę cennym półproduktem. Jest konserwantem, więc z pewnością wydłużyłby trwałość mojego szamponu, gdybym tylko nie zużyła go od razu (wywar z orzechów wytrzymuje ok. 7 dni w lodówce). Ponadto, ma działanie rozgrzewające, co skutkuje przyjemnym mrowieniem, nawet lekkim swędzeniem. To bardzo dobrze! To znaczy, że poprawia się ukrwienie skóry głowy, a tym samym, cebulki włosowe pobudzone są do wzrostu. Jak poużywam dłużej takiego szamponu, zobaczymy, na ile skuteczny jest to przyspieszać. Zdecydowanie najfajniejszym aspektem używania czystego chlorku magnezu jest to, że za jego pomocą możemy ZEWNĘTRZNIE suplementować się magnezem! To wspaniała informacja dla nałogowych pijaczy kawy i wiecznie przemęczonych ludzi. Chlorek magnezu dodawać można do kąpieli i do kremów. Na jego bazie można zrobić oliwę magnezową (która nie zawiera oliwy, składa się z chlorku magnezu i wody). Oliwa taka może byćcennym składnikiem innych kosmetyków, a także stanowi bardzo skuteczny dezodorant. Cenię ją za to bardzo, bo z racji „naturalnego” trybu życia kupnych dezodorantów nie używam. Testowałam ałun i mazidło na bazie oleju kokosowego, jednak oliwa magnezowa bije je na głowę. 

A właściwie, skąd pomysł na to, żeby robić własne kosmetyki? 

Najważniejsza sprawa jest taka, że marzy mi się niezależność, od wszystkiego, co tylko jest możliwe. Od jedzenia, wypakowanego białkiem sojowym (GMO) lub pszennym (gluten), różnymi polepszaczami i wypychaczami, poprzez wyniszczające leki (polecam poczytać o statynach na cholesterol), skończywszy na kancerogennych kosmetykach. Mówi się, że dezodoranty mogły przyczynić się do tak masowego występowania raka piersi u kobiet. Aż strach wiedzieć, jakie skutki ma używanie innych kupnych mazideł, tym bardziej, że PONOĆ bardzo dużo składników kosmetyków wcale nie była testowana pod kątem skutków ubocznych.  

Ja doświadczyłam ostatnio małej kosmetycznej nieprzyjemności. Od kilku miesięcy myję się wyłącznie mydłem domowej produkcji (nie mojej, ale domowej) albo Białym Jeleniem, za kremy i balsamy służy mi olej kokosowy i migdałowy, za dezodorant oliwa magnezowa, makijażu nie robię, bo praca w sklepie ogrodniczym tego nie wymaga. I kilka dni temu, z czystego lenistwa (nie chciało mi się wstawać z łóżka), posmarowałam się drogeryjnym balsamem, który miałam pod ręką. Obudziłam się z koszmarnymi, czerwonymi, swędzącymi plamami na nogach. Zdziwiło mnie to bardzo, bo ja alergii ani uczuleń NIE MAM. Nigdy, na nic! To ostatecznie przekonało mnie, że idę w dobrym kierunku i wyrzucenie z łazienki kupnych mazideł to bardzo dobry pomysł. Robienie własnych kosmetyków sprawia niesamowitą frajdę, zwłaszcza, jeśli widać pozytywne efekty ich stosowania. Po ogarnięciu podstaw okazuje się, że to bardzo prosta zabawa. Większość półproduktów do własnej produkcji kosmetyków jest śmiesznie tania, jednorazowo można zrobić większy zapas, instrukcje do ukręcenia czegokolwiek są w Internecie, nam pozostaje tylko wykazać odrobinę chęci. Trzeba zainwestować dwie najważniejsze waluty: czas i uwagę. W cokolwiek włożymy nasze serce, czemukolwiek poświęcimy dużo czasu i jeszcze więcej skupienia, prędzej czy później się to opłaci i przyniesie nam oczekiwane efekty.

Moim kolejnym kosmetycznym celem jest zrobienie własnego mydła i pasty do zębów. Póki co, używam sklepowej, cieszyłam się bardzo, bo w markecie udało mi się znaleźć taką, która nie zawiera fluoru (i kosztuje jedyne 2,49 zł), ale oczywiście w końcu ją wycofali. Dlatego też tę niedzielę poświęcam na poszukiwanie kosmetycznych przepisów.

Odnośnie fluoru, wiecie, że dodawany jest on pitnych, butelkowych wód? Jeśli kupujecie wody mineralne, miejcie się na baczności. Jedyną na rynku wodą bez fluoru, jaką znalazł Pleban Zenobiusz, jest Kropla Beskidu. 

Gorąco zachęcam wszystkich do zgłębiania tajników zielarstwa i do eksperymentowania. Naprawdę, warto.