Domowa perfumeria dla leniwych

Do napisania tej notki skłonił mnie zakup pięknych, malutkich buteleczek z korkiem.

Wyznanie grzechów zjadacza zwierząt

***

Omszone choinki

Dziś będzie szybko i świątecznie. I prosto z lasu. I w dodatku, wcale nie o ziołach, herbatkach, mydłach czy kosmetykach. Dziś mam dla was choinki. Małe, zieloniutkie, na drewnianej nóżce, z prawdziwymi szyszeczkami. Na półkę, na stół, na biurko, na prezencik. 

Domowa mydlarnia

Najpierw była ciekawość. Później w ręce wpadły trzy sztuki do wypróbowania. Później była chęć, a zaraz po niej obawa, że nie wyjdzie, bo to przecież takie trudne. Na samym końcu wkroczyła determinacja i pierwsza próba. Później już tylko radość, czekanie, więcej radości i w końcu wielka piana z bąbelkami.

Opowieść o chmielu

Koszmarny wiatr targa gałęziami drzew, a deszcz bębni o szyby z siłą ostrzału armatniego i zajadłością stada os. Ziąb przenikliwy zawładnął światem, aż psa żal z domu wyrzucić. Jeszcze bardziej żal, gdy jednak z futrzakiem trzeba wyjść na spacer.

Pierniczkowy balsam do ciała

Każdy ma swoje ulubione zapachy, prawda? Dla jednych jest to Chanel No. 5, dla innych zapach świeżej pościeli. Moje ulubione zapachy jakoś zwykle łączą się z jedzeniem: może wynika to z faktu, że jestem łasuchem? 

Uwierz w zioła - bylica piołun

Życie bywa zadziwiające.

Grzybobranie

Zawsze uwielbiałam lasy liściaste, natomiast te iglaste jakoś nie zachwycały mnie swoją urodą.

Ulęgałki na wierzbie. mirabelki na sośnie

Fajnie jest być lokatorem lasu. A właściwie, to nie tylko lasu.

Czas na rokitnik: słoneczne galaretki

Z rudych włosów sypie kolorowe liście. Złotą suknią rozświetla przejrzyste niebo. Nocą oczy jej migocą wesoło milionem gwiazd, aby za dnia spochmurnieć, ciskać gromy i kapryśnie zalewać świat deszczem. Jesień, proszę państwa, jesień!

Na jagody - zimowe chomikowanie

Często zastanawiam się, jak to jest żyć w ciepłych krajach, gdzie wszystko codziennie wygląda tak samo, a rytmu nie wyznacza przemijanie pór roku.

Bojkot herbaty, czyli znów o niezależności

Herbata jest dobra na wszystko. Na stres, na zimne wieczory i pochmurne poranki, na książkę i film, na trawienie i na włosy, po schłodzeniu też na upały. Bez herbat (naparów) żyć nie mogę, więc pijam namiętnie i z pasją komponuję mieszanki.

Peeling do ciała - różanego szaleństwa ciąg dalszy

Mam straszliwy ziołowy zastój, co niepomiernie mnie smuci.

Różane luksusy

Do południa jeszcze trochę czasu, ale już teraz czuć, że z nieba lać będzie się żar. Słońce bezlitośnie wisi na bezchmurnym niebie, grzejąc każdą możliwą powierzchnię. Świat jest suchy jak pieprz. Świat się kurzy pylistą ścieżką, szeleści przesuszoną trawą, wibruje cykaniem świerszczy, a poza nimi, życie pozornie zamiera. 

Z miłości do roślinności - II Zlot Zielarski

Długa i męcząca podróż w nagrzanym do niemożliwości samochodzie (ale też w doborowym towarzystwie), przywiodła mnie zeszłego piątku w bardzo tajemnicze miejsce. Z coraz szybciej bijącym sercem zbliżałam się do celu podróży.

Na grzyby, na ryby, na bagna

Wyprowadzam się z lasu na bagna. To będzie mój nowy dom.

Tygodniowy przegląd gatunków II

Znów tydzień uciekł mi w mgnieniu oka, a w dodatku był dość męczący i intensywny, ale nie w taki sposób, w jaki bym chciała, bo wiązał się głównie z obowiązkami, które nijak mają się do ziółek.

Kiermasz ogrodniczy 2015 - Szczecin

Zazwyczaj zielarka w dzień wolny ZBIERA. Zbiera dużo i intensywnie, a później suszy i przetwarza. I mimo, że to wciąga niczym moje ukochane bagna, czasem miło jest zrobić coś innego.

O wszystkim

Byłam ostatnio z przymusu na chwilę w Dużym Mieście. Dosłownie, na chwilę, bo poza załatwianiem pewnych spraw, samo przemieszczanie się po centrum zajęło mi łącznie może godzinę. Przeraziło mnie to doświadczenie.

Szampon z orzechów piorących

Gliceryt ziołowy i orzechy piorące

Wzięło mnie wczoraj na kosmetyczne eksperymenty, zwłaszcza, że maj nie rozpieszcza nas ładną pogodą.

Tygodniowy przegląd gatunków, czyli po co warto wyjść z domu

Z okazji dnia wolnego od pracy, wpadłam dziś w absolutny szał zbierania. Na spacer wychodziłam chyba z cztery razy. Z tej okazji robię małe podsumowanie ziółek, które zbierać teraz warto.

Mniszek lekarski

Przy szaro-burej kwietniowej pogodzie wydawało mi się, że kwintesencją koloru i moim małym, prywatnym słońcem są krzewy forsycji, promieniujące ciepłem i dobrym samopoczuciem nawet w najbardziej deszczowy dzień. Więc zbierałam, zbierałam i jeszcze raz zbierałam. Nigdy nie uzbierałam tak dużo jednego surowca.

Biwak

Po strasznie rozlazłym (ale i całkiem produktywnym) dniu, który ciągnął się w nieskończoność, udało mi się w końcu usiąść i podumać. I wydumałam: kolejny majówkowy biwak dobiegł końca, a ja, jak zwykle zresztą, muszę teraz zmierzyć się z powrotem do szarej codzienności.

Z łąki na talerz

Pogoda nie sprzyja dziś niczemu, poza siedzeniem pod kocem. Rozpieszczona kilkoma słonecznymi promieniami, wyglądam rychłego nadejścia prawdziwej wiosny, prawie-już-lata, a tu nagle takie rozczarowanie: buro, ponuro, zimno.

Warsztaty u Inez

W moim życiu ostatnio dzieją się rzeczy. Śmiem twierdzić, że są to rzeczy naprawdę dobre i, mam nadzieję, przełomowe.

Czas na herbatkę (a właściwie - napar)

Co ze sobą zrobić w słoneczne popołudnie lub leniwą niedzielę? Iść do kina lub na zakupy? Usiąść przed telewizorem? Posprzątać dom?

Na dzień dobry

Czesć!

Jestem Charlie i wychowałam się w lesie.

Przez całe życie miałam spory problem z ludźmi. Albo ja nie rozumiałam ich, albo oni mnie. Jakoś tak nigdy do końca nie nadawałam na tej samej fali, co moi rówieśnicy. Od momentu licealnego buntu, gdzieś na przeciwległym brzegu umysłu, kołatała mi się myśl, że ze światem obecnym jest coś mocno nie tak. Że ludzie jacyś tacy źli, nieszczęśliwi, zagubieni, że normalność gdzieś zanikła, że wszystko stoi na głowie. Nie miałam wtedy jednak pojęcia dlaczego tak jest i co właściwie jest nie tak. Z wiekiem jednak, zaczęłam zauważać pewne prawidłowości, które sprowadziły ludzi do miejsca, w którym się teraz znajdują. Zaczęłam widzieć co jest nie tak. Co więcej, z całym przekonaniem stwierdziłam, że absolutnie nie mam zamiaru być częścią takiego nieszczęśliwego, ogłupionego, zmanipulowanego społeczeństwa, które kompletnie nie wie, skąd się bierze jego niedola.

Od jakiegoś czasu dojrzewają w mojej głowie myśli, które starannie pielęgnuję od nasionek, przekonuję się codziennie o słuszności mojego postępowania, mimo, że większość ma mnie za wyjątkowo nieżyciową osobę. Moim celem stało się możliwie największe uniezależnienie się od systemu, od przemysłu farmaceutycznego, spożywczego i kosmetycznego. Kroczę u boku K. (zwanego również Plebanem Zenobiuszem, będzie pewnie o nim sporo, bo to kluczowa postać moich przemian i zyskiwania pełniejszej świadomości), starając się za wszelką cenę stać się samowystarczalną. Małymi kroczkami, powolutku.

Jakie są moje kroczki? Bardzo proste i przyjemne: idę do lasu, na łąkę, nad rzekę i zbieram. Zbieram rośliny na obiad, na przekąskę, na herbatkę i na szampon do włosów. Na przetwory i nalewki. Myślę, szukam i kombinuję: jak zrobić coś z niczego, czy to koszyczek na drobiazgi, czy kolczyki z drutu, doniczkę na kwiatka lub ramkę na zdjęcie.

Cel? Spokój, niezależność – mój klucz do szczęścia. Mały domek, duży ogród. Własne warzywa, owoce, jajka. Własne leki, kosmetyki. Własna woda, prąd, staw rybny.

Ile z tego się uda – wyjdzie w toku. Wydaje mi się, że jestem na dobrej ścieżce, trochę wąskiej i wyboistej, ale możliwej do przejścia. Droga przede mną długa, wiedzy do zdobycia ogrom, ale jestem dobrej myśli.

Zapraszam zatem do lektury. Jak będzie wyglądał ten blog – pojęcia nie mam. Na pewno będzie zielony. Na pewno będzie pachniał sosną.